ગાંધીનગર નો ગજબ નો ગાંઠીયા વાળો ! ગ્રાહક નુ મોઢુ જોઈ ને કહી દે કે કેટલા ગાંઠીયા ખાશે…

અમદાવદના સચિવાલયની પાસે આવેલ એક ગાંઠિયાની લારી વાળા દિપેશભાઈ ગ્રાહકને પારખીને તેની ગાંઠિયા ખાવાની કેપેસિટી કેટલી હશે તે જાણી લેછે. આમ ગ્રાહકની કેપેસીટી એ આવીને બેસે એટલે દિપેશભાઈને ખબર પડી જ જાય છે. સામેથી જ ગ્રાહક કહે તે પહેલા એ કેટલું ખાઈ શકશે તે તેઓ જાણી જાય છે અને ગ્રાહક ઓર્ડર આપે તે પહેલા જ તેની કેપેસીટી પ્રમાણે પીરસી પણ દે છે.

ખરેખર આ સાંભળીને તમને આશ્ચય થયું ને? આ વાત સત્ય છે. આ ગાંઠિયાવાળા ભાઈ ગ્રાહક પાસે થી કમાવવાની દાનત ન રાખતા દિપેશભાઈની આ ખાસિયત તેમને ગાંધીનગરના એકદમ યુનિક ગાંઠિયાવાળા તરીકે ઓળખ અપાવે છે. તેમના અંગત જીવન વિશે જાણીએ તો તેઓ મુળ જામનગર જિલ્લાના ભાણવડના વતની છે અને વર્ષો થી ગાંધીનગરમા રહે છે. દિપેશભાઈ અને તેમના ભાઈઓ છેલ્લા 21 વર્ષથી વણેલા ગાંઠિયાની લારી ચલાવી સમગ્ર પરિવારનું ગુજરાન ચલાવે છે. અત્યારે તેમની ગાંઠિયાની લારીની ત્રણ શાખા છે.

જેમાં એક સચિવાલયની સામે વિશ્રામ ગૃહની બાજુમાં, બીજી સેક્ટર 21 માં પેટ્રોલ પમ્પની બાજુમાં, ત્રીજી મીના બજાર જલારામ બુક સ્ટોરની બાજુમાં છે.સૌથી મહત્વની વાત એ છે કે, આજે દરેક શાખા મહિને 30 થી 50 હજાર આરામથી કમાઈ લે છે અને સંયુકત પરિવાર હોવા છતાં કોઈપણ મનભેદ વગર સુખી થી સાથે રહે છે અને ગાંઠિયા સાથે તો બાળપણ થી નાતો છે.સાતમા ધોરણમાં હતા ત્યારે તેમના માતા સવિતાબા જામનગરથી 11 કિલોમીટર દૂર આવેલ કંપનીના 150 લોકો માટે ટિફિન બનાવતા અને પરિવારને આજીવિકા ચાલતી.

ટિફિનની ડિલિવરી કરવાસાયકલ ચલાવીને બપોરે અને રાત્રે બંને ટાઈમ 11 કિમી સુધી આપવા જતા.ધીરે ધીરે કમાણી વ્યવસ્થિત થતા વર્ધીનો ધંધો શરૂ કરવા ત્રણ એમ્બેસેડર ગાડી ખરીદી પરંતુ એક ગાડીના એક્સીડંટ પછી તેના કારણે આવેલા ક્લેમમાં બધી જ કમાણી જતી રહી અને આગળ જતા જે કંપનીમાં ટિફિન જમાડતા તે કંપની પણ ઉઠી ગઈ અને ફરી પાછા અમે 1996 માં કફોડી સ્થિતિમાં મુકાયા.આઠમા ધોરણમાં ભણતા હતા ત્યારે પોતાની માતાને ઘરમાં પડેલ ભંગારને વેચી તેના દ્વારા મળેલા રૂપિયામાંથી એક દિવસનું સીધુ લાવી પરિવારને જમાડતા જોયા ત્યારે જ દિપેશભાઈને થઇ ગયું.

ધોરણ નવમા સારા માર્ક્સ સાથે પાસ થયા હોવા છતાં 10 માં ધોરણમાં જાણી જોઈને નાપાસ થયા અને પોતાના મામાને ત્યાં ફરસાણની દુકાનમાં 1500 રૂપિયા પ્રતિ મહિનાના લેખે નોકરી કરવા જોડાયા અને વધારે પૈસા કમાવવા માટે  જામનગરના એક શેઠ માટે રોજની એક બોરીના 64 કિલો પ્રમાણે ત્રણ બોરી સેવ બનાવવાનું શરુ કર્યું જેમાં દર મહિને 8 થી 9 હજાર રૂપિયા મળવા લાગ્યા મળવા લાગ્યા.જીવનમાં એક નવી શરૂઆત કરી અને 1997 માં તેમના એક સંબંધીએ ગાંધીનગર ખાતે ગાંઠિયાની લારી શરૂ કરી.

તેમની સાથે ભાગીદારીમાં જોડાવા માટે બને ભાઇ ને કહ્યું અને ધંધો શરુ થતા દિવસના 500 રૂપિયા આસપાસ કમાઈ જ લેતા હતા. 6 મહિનામાં જ સંબંધીને ધંધો વ્યવસ્થિત ના લાગતા ભાગ છૂટો કરવામાં આવ્યો અને લારી વેચવા માટે કાઢવામાં આવી તથા તેમના મોટાભાઈને પણ જણાવવામાં આવ્યું કે જો તે 15000 રૂપિયા જમા કરાવે તો સમગ્ર ધંધો તેમના એકલાનો. પિતાજીના સાહેબે ખુબ જ કપરા સમયે લારી ખરીદવા માટે 15000 રૂપિયાની મદદ કરી .

તે પૈસાના ઉપયોગ દ્વારા લારી ખરીદી લેવામાં આવી.આમ સંજયભાઇએ ફરી 6 મહિના પછી પોતાની મેળે ગાંઠિયાનો ધંધો નવેસરથી શરુ કર્યો અને મજૂરીમાંથી પૈસા કપાવી પોતે જે શેઠનું કામ કરતા તેમના ત્યાંથી 3 બોરી બેસન અને 5 તેલના ડબ્બા ગાંધીનગર સંજયભાઈ પાસે મોકલાવ્યા. 1997 માં લારી શરુ કરી ત્યારે 500 રૂપિયાનો ધંધો થતો. સમયમાં જ તે ધંધો દિવસના 2500 રૂપિયા સુધી પહોંચી ગયો અને આજે અમદાવદ નાં લોકપ્રિય ગાંઠિયા વાળા બની ગયા છે. આજે તેઓ  વૈભવપૂર્ણ જીવન જીવે છે.

The better india -source